Kiedy była mała świetnie udawało się jej wciskać placuszki. Dobra mąka, owoce, płatki owsiane, syrop z agawy. Zupy warzywne zmiksowane zjadała z dokładką. Wszystko to się skończyło. Teraz bada z dokładnością laboratoryjną skład każdego placka i każdej zupy.
Co więc ma robić taka matka jak ja. Matka której dziecko non stop jest chore, które jest chude jak patyk i nic nie je.
Odpuszczam!!! BYŁAM TAKA SAMA !!! Co gorsza nadal jestem !!! Jem tylko wybrane produkty, te które mi smakują. Wyjmuję rodzynki z ciast, z owoców jem tylko truskawki i borówki. Z lubością smażę naleśniki i jem je same prosto z patelni. Oczywiście z biegiem lat przekonałam się do warzyw, kaszy, ryżu i fasolki szparagowej ( spróbowałam jej pierwszy raz w wieku 20 lat !!!)
Wracając jednak do najmłodszej.
Ile razy można kształtować w dziecku złe nawyki żywieniowe. Nagradzać czekoladką każdy kawałek mięska czy marchewki. Ile można straszyć zabraniem zabawek jak nie zje 4 łyżek zupy.
Dość!
Drogie mamy, piszę szczerze jak jest. Bez lukru. Mam świadomość, że jest to problem. Mam świadomość, że pewnie robię źle. Ale mam poczucie, że wmuszając Zuzi każdy posiłek, denerwując się robię jeszcze większe zło.
Wiadomo mamy zasady. Zero podgryzek typu mamba, paluszki przed głównymi posiłkami. Przed wyjściem do przedszkola ZAWSZE Zu musi coś zjeść (w przedszkolu potrafi nic nie przełknąć przez cały dzień). Zamieniamy ulubiony sok jabłkowy z kartonu na wodę (wreszcie po 4 latach nie ma odruchu wymiotnego na czystą...taki sukces). Atrakcje wszelakie wstrzymywane są aż do zjedzenia obiadu. Wyjście do koleżanki- jak zjesz obiad. Pojedziemy na plac zabaw- jak brzuch dostanie jeść i będziesz miała siły na zabawę. Wszystko STARAM się mówić spokojnie i być konsekwentna. Czasem jest foch i ryk. Wiadomo. Czasem jednak tak jej zależy na wyjściu, że bez gadania zjada co jej podsunę.
I tak dzień za dniem....
Staram się pilnować (po przedszkolu i w weekendy), aby Zu przegryzła coś co 2-3 godziny. Ponieważ odpadają owoce, warzywa, wciskam jej to co lubi, by bez większych afer pogryzła i połknęła.
NASZE CODZIENNE PODGRYZKI.
1. Omlet
Jedno jajko dostarcza 1/3 dziennego zapotrzebowania 4-latka na białko. Zuza je za smakiem omlety. Do tradycyjnego przepisu dodaje 1 łyżeczkę proszku z młodego jęczmienia, łyżkę miodu i co najważniejsze....mówię, że to naleśnik- tylko taki grubszy mamie wyszedł. Inaczej nie przejdzie.
2. Tosty francuskie
Najczęściej z chałki i posmarowane miodem.
3. Orzechy
Nie mogłam wprost uwierzyć, że moje dziecko wyjadło własnemu ojcu z miseczki orzechy. Gdy tylko odkryłam, że Zu lubi nerkowce kupuję wielką pakę co tydzień i dozuję w ramach podgryzki.
4. Kalafiorowy kotlecik
Kalafior obtoczony w jajku i w bułce podsmażony na patelni. Doskonale udaje kotleciki z kurczaka, które akurat Zu lubi. Brawo ja za kolejne oszukaństwo. Kalafior zjedzony!
5. Koktail z truskawek.
Jogurt naturalny, truskawki, proszek z jęczmienia, miodek, banan. Zmiksowany podaję jak syrop. 3-5 łyżek udaje mi się wcisnąć. Jednak gdy trafi się pestka, kłaczek, cokolwiek. Przegrywam na starcie.
6. Wafle ryżowe z musli.
Ujdą z braku laku. Tylko suche.
7. Obecnie testujemy suszone owoce i warzywa.
Szukamy alternatywy dla chrupków kukurydzianych. Strasznie fajna sprawa jako jedna z 5 porcji warzyw dziennie (u nas jako 1 porcja czegokolwiek wartościowego dziennie). Jabłko z sokiem z mango słodkie a bez dodatku cukru, suszone bez smażenia i pieczenia- rewelacja.
Mi osobiście zasmakował pomidor z bazylią i oregano. Źródło potasu i wysoka zawartość błonnika.
Dajcie znać KONIECZNIE w komentarzach, jakie są Wasze ulubione podgryzki i sposoby by niejadek zjadł obiadek.
Byłam taka sama :) Nie ważne, że nie wiedziałam jak to smakuje, albo jeszcze kilka dni temu jadłam i mi smakowało, jak mi głupota uderzyła do głowy mogłam się uprzeć i nie jeść. Z tą tylko różnicą, że owoce to ja zawsze lubiłam, wszystkie. A najlepiej takie wpakowane jako nadzienie do pączka albo czekolady, albo z których zrobiono krem do tortu :)
OdpowiedzUsuńŁo matko czasem jak już nie mam sił to sobie myśle że moje życie to koszmar...wciskam prosze zachęcam groże błagam... do 1.5roku jadła wszystko i chętnie odniosłam taki sukces że myślałam że oszaleje z radości:) potem sie popsuło...na szczęście od pół roku jest poprawa... wyluzowałam lekko... te wszystkie dodatki przegryzki pomogły:) owoce w tubce do picia, suszone owoce i warzywa, jabłko krojone w kształt chipsów, zupy kremy tylko kremy zmiksowane...
OdpowiedzUsuńMoim zdaniem ważne jest aby się nie poddawać. Po około 10 razie moje 7 letnie dziecko zjadło fasolkę szparagową. Pozwalam dzieciom przyrządzać posiłki, wybierać produkty do dań. Duży wpływ na poznawanie nowych smaków (u nas w domu) ma wspólne oglądanie przepisów kulinarnych dla dzieci i dorosłych np. Babcia gotuje lub Deserownia. Następnie dzieci chcą zrobić jakieś danie i je jedzą. Nie zmuszam ich do zjedzenia wszystkiego. Jak czegoś nie jedzą, to nie rezygnuję ale przypominam się z daniem za jakiś czas. To pomaga. Każde z nich ma swój własny rytm jedzenia co niestety wpływa na to,że posiłki jemy w różnych porach.
OdpowiedzUsuńMamy własny warzywnik, który pomógł też w poznawaniu nowych smaków.
Nie poddawać się!!!
Pozdrawiam
Justyna
Z własnego doświadczenia wiem, że dziecko lubi urozmaicone posiłki. Warto również zachęcić dziecko do wspólnego gotowania. Ostatnio remontowałam kuchnię i poprosiłam projektantów wnętrz, aby uwzględnili kącik dla dziecka, w którym może rozwałkować ciasto czy zjeść posiłek. Teraz chętnie pomaga mi w kuchni oraz je przygotowane przez nas wspólnie posiłki.
OdpowiedzUsuńBardzo podobało mi się czytanie twojego artykułu. Był on bardzo pomocny. Jestem samotnym rodzicem i też miewam z tym problem
OdpowiedzUsuńTeż mam niejadka i muszę mu różne fikuśności przygotowywać. Jak coś dziecku w końcu posmakuje tak później przez miesiąc je jedno i to samo. Ostatnio na piedestale są placki twarogowe z miodem :)
OdpowiedzUsuńMój synek był niejadkiem do siódmego roku życia. Baliśmy się, że to wybiórczość pokarmowa. Chodziliśmy z nim nawet na zajęcia z integracji sensorycznej, aż po przekroczeniu tej magicznej granicy wieku siedmiu lat wszystko wróciło do normy! Teraz wcina jak szalony i nie wybrzydza. :) Ale wtedy też ratowaliśmy się waflami ryżowymi i omlecikami...
OdpowiedzUsuń