W moim studio mam dwie strefy fotografowania, jedna jest totalnie ascetyczna i opiera się na prostych kartonowych jednobarwnych tłach fotograficznych, natomiast druga to zaaranżowana precyzyjnie tzw. scenka, którą zwykle zmieniam co kilka miesięcy. Robię na niej zdjęcia o charakterze lifestylowym, luzackie, naturalne. To zwykle jakby fragment domu, sypialni, salonu itp. Od jakiegoś czasu ta scenka ma u mnie modny klimat boho do którego potrzebne są odpowiednie rekwizyty, meble. Lubię robić tzw. coś z niczego, wykorzystuję palety, stare drzwi, ramy do obrazów itp. , prawdziwe kwiaty doniczkowe i masę drobnych elementów precyzyjnie dobieranych stylem i kolorem.

Lubię unikatowe rzeczy, szperam za nimi po necie m.in. w sklepie Śmietankowego Domu, w sklepach stacjonarnych, czasem pożyczam od znajomych lub przeglądam przepastne zbiory retro rzeczy u mojej teściowej. To swego rodzaju łowy i mam niesamowitą radochę jak dorwę coś unikatowego co pasuje do mojej koncepcji :) Sporo rzeczy do scenek pozyskuję z drugiej ręki, używanych, retro skarbów, to nawet czasem rodzinne pamiątki sprzed 50-60 lat. W moim studio mam np 60-letni fotel po renowacji - prezent od teściowej, czy 50-letni wysoki fotelik dziecięcy po moim mężu. Dodatkową zaletą tego, że kupuję używane retro rzeczy jest też aspekt "zero waste", to nadawanie drugiego życia rzeczom daje też satysfakcję i jest proekologiczne.

Proces tworzenia dekoracji/scenek to proces twórczy, to jak praca dekoratora wnętrz, gdzie wszystko musi pięknie grać ze sobą, mieć spójny styl. Rzeczywiście lubię to na równi z samym fotografowaniem, sporo o tym mówię, wręcz czasem zamęczam tym moich bliskich :) Cieszę się jak dziecko, kiedy znajdę jakąś piękną rzecz do mojej koncepcji. Przywiązuje się do rzeczy i czasami ten sam element potrafi przez lata na różne sposoby wracać do moich scenek. Np piękne proste drewniane skrzynki wyprodukowane dla mnie przez Śmietankowy Dom, czy ogromny, ciężki (ponad 30 kg), dziwacznie porozgałęziany pieniek, który kiedyś kupiłam w Śmietankowym Domu a który jest u mnie stojakiem na różne dekoracje i stawiam go na dwa sposoby, raz szerszą częścią do góry, raz węższą. Długo służy mi też duży kosz piknikowy od Śmietankowej i bywa ze mną na plenerach łąkowych, ale też czasem jest elementem scenek w studio. Jeden z moich najstarszych koszy wiklinowych jest ze mną w studio 16 lat, aż dziwne, że się jeszcze mieszczę w moim studio. Część rzeczy oczywiście też odsprzedaję bo inaczej bym utonęła w tej ilości rekwizytów do sesji, no i człowiek chce co jakiś czas coś innego.

Jola pięknie wszystko mi opowiedziała .W jej opisie praca fotografa to dla mnie magia. 

Na zdjęciach widać wspomniany kosz piknikowy.

Zapraszam Was serdecznie drodzy klienci, również pasjonaci fotografii do śmietankowego sklepu.